İqtisadi cəhətdən çətin günlər keçirən gənc köhnə dostunu qarşısında görüb sevinirdi. Dostu bir müddət mübahisə etdikdən sonra əlində gəzdirdiyi ətdən bir tikə verdi. Dərhal evə qaçdı və arvadı ilə şam yeməyi üçün küftə hazırladı. Ancaq bir neçə dişləmənin dadına baxdıqdan sonra nəyinsə səhv olduğunu başa düşdülər. Qan donduran vəhşiliyin pərdəarxası bu şam yeməyi ilə sona çatıb.
O, bir müddət mübarizə aparırdı. Uşağı ibtidai məktəbə təzəcə qədəm qoymuşdu, işi olmayan arvadı evi idarə edirdi. Ailənin bütün yükü onun çiynində idi. Hər axşam evə gedərkən axşama nə yeyəcəyini düşünürdü. 90-cı illərdə ciddi iqtisadi böhran içində olan Rusiyada yaşayan hər bir rus kimi, o da üzərinə düşən məsuliyyətlə boğulmuşdu. Bir gün o, köhnə dostu Vladimir Nikolayeviç Nikolayevlə görüşdü. Əlində tutduğu əti ona uzatdı. O, böyük xoşbəxtlik içində idi. Evdəki əti həyəcanla həyat yoldaşına verdi. Arvadı bu ətlə küftə və ət xəmiri hazırladı. Bu əti axşam yeməyində birlikdə yedilər. Ancaq bir neçə dişləmədən sonra qəribə bir şey hiss etdilər. Qəribə bir şey onları narahat edirdi. Ətin dadı başqa ətlərə bənzəmirdi. Yedikləri ət heyvana aid olmadığı üçün haqlı idilər.
Rusiyanın Avropa ərazisində yerləşən Çuvaşiyanın Novoçeboksarsk şəhəri 1997-ci ildə insanı heyrətləndirən bir hadisənin şahidi olub. 90-cı illərin Rusiyasında iqtisadi böhran öz təsirini hiss edəndə çətin günlər yaşayırdı. Vladimir Nikolayeviç Nikolayev, bir çox ruslar kimi, çətin günlərdə idi. Doğulduğu gündən Novocheboksarskda yaşayan Nikolayev yaşadığı şəhəri, sonra isə bütün dünyanı yüksəldəcək hərəkəti edəndə 38 yaşında idi. Ömrü boyu bir çox işlərdə çalışıb. Lakin girdiyi işlərdə çox qala bilmədi. Başladığı hər yeni iş onun üçün yeni bir başlanğıc idi. Amma hər dəfə ciddi problemlərlə üzləşəndə ya iş yerindən uzaqlaşır, ya da işdən çıxarılırdı.
O, bu yaşa qədər heç vaxt evlənməmişdi, hətta uzunmüddətli münasibəti də olmamışdı. Ətrafındakıların dediyinə görə, o, antisosial insan olub. Heç kimlə çətinliklə ünsiyyət quran Nikolayevin psixopatik meylləri də var idi. O vaxta qədər o, tez-tez polislə problem yaşayırdı. O, ilk dəfə oğurluq edəndə cəmi 21 yaşı vardı. Spirtli içkilərə aludə olduğu üçün tez-tez problem yaşayırdı. Adını bütün dünyaya tanıtdıracaq halda, onun spirtli içkiyə olan aludəçiliyinin böyük payı olacaqdı.
İKİ VARİANT VAR
Təqvimlər 1997-ci ilin may ayını göstərirdi. Vladimir Nikolayev ziyafətdə iştirak etmişdi. Uzun müddət həmin yerdə qalan Nikolayev gecə saatlarında sərxoş addımlarla evinə doğru gedirmiş. Bu uzun gedişin sonunda yaşadığı binaya yaxınlaşanda bir kişi ona yaxınlaşdı. Ondan alışqan istəyən bu şəxslə danışmağa başlayan Nikolayev sərxoşluğunun təsirindən çox qəzəbli rəftar nümayiş etdirirdi. Qarşısındakı şəxs Nikolayevin davranışından narahat olduğunu deyəndə ikisi arasında mübahisə başlayıb.
Bu mübahisə tezliklə fiziki davaya çevrildi. Nikolayev həmin anları "O məni vurdu, mən də vurdum. Sonra yerə yıxıldı. Diqqətlə baxanda anladım ki, ölüb" kimi təsvir edərdi. Dava digər şəxsin ölümü ilə nəticələnib. Vladimir Nikolayev bir insanın ölümünə səbəb olmuşdu. Onun qarşısında iki seçim var idi. Ya düzgün edib vəziyyəti polisə, tibb işçilərinə bildirəcəkdi, ya da dəhşətli səhv edib bu adamın cəsədini çıxaracaqdı. Nikolayev tərəddüd etmədən yanlış qərarı seçdi.
Öz hekayəsini sənədli film çəkənlərə danışan Vladimir Nikolayev məmurların təzyiqinə baxmayaraq, sanki dünyanın ən xoşbəxt insanı kimi kameralara gülümsəyir. Həyatında verdiyi ən yanlış qərarı danışarkən nə tərəddüd edir, nə də üzündəki təbəssümü azaltmır. Nikolayev həmin anları belə təsvir edir: "Onu evimə apardım və hamama sürüklədim. Paltarını bir-bir soyundum. Onun cəsədini atmalı oldum. Ona görə də onu parçalamaq qərarına gəldim".
Sənədli filmin prodüserləri qatilin onların qarşısındakı etiraflarından məəttəl qalırlar. Ancaq təcrübələr bunlarla məhdudlaşmır. Nikolayev dörddə bir əsr əvvəl törətdiyi dəhşətli qətli belə izah etməyə davam edir: "Birdən ağlıma nəsə gəldi. Fikirləşdim ki, bacararam. Ayağından bir tikə ət kəsib qaynatmaq qərarına gəldim. Qaynadılmış ətini qoyanda. ət ağzımda idi, dadı xoşuma gəlmədi.Ona görə də bu əti doğrayıb tavada qovurdum". Sənədli filmin prodüserləri qarşıdakı şəxsin bu cür vəhşilikləri mümkün qədər sakit şəkildə təsvir etməsindən həm çaşıb, həm də dəhşətə gəlirlər. Nikolayevin hərəkətləri bunlarla məhdudlaşmır.
Pul problemi yaşayan Vladimir Nikolayev bu hadisədən sonra açıq bazarda ət satır. Piştaxtanın üstündə 5 kiloqram ət var idi, o, heyvan əti deyil, bir neçə axşam davada öldürdüyü adamın əti idi. Bazara gələnlər Nikolayevin ətindən alırdılar. Nikolayev isə içki aludəçisi olduğu üçün qazandığı pulla daha çox içki alırmış. Əlindəki ət tükənməyə başlayanda qarşısına bir dostu çıxdı. Özü kimi dolanışıq problemləri ilə mübarizə aparırdı. Nikolayev axşam evə nə aparacağını hesablayan dostuna "kömək etmək" istəyirdi. Son bir neçə yüz qram əti dostuna verib.
Nikolayev bu hərəkətini belə izah edib: "Çox sevindim". Əti evə aparıb arvadına verdi. Yemək hazırlayıb yedilər. Təbii ki, nə ət yediklərini bilmirdilər. Arvadı şübhələndi. Məndən bu ətin nə olduğunu soruşdu.Mən ona kenquru əti olduğunu dedim.Mənə dedi ki, bizim ətimiz.Burada kenquru yoxdur,necə? O da mənim dediklərimə inanmadı".
Nikolayevin dostunun arvadı isə onların yedikləri ətin əslində nə olduğunu anlamaqda qərarlı idi. Vaxt itirmədən xəstəxanaya gedən qadın aparılan araşdırmalar nəticəsində dəhşətə gəlib. Yedikləri kenquru yox, insan əti idi.
ONA YALNIZ ÇÖRƏK YEMƏYƏ, ŞORBA İÇMƏYƏ İCAZƏ VERİLİR
Xəstəxana rəhbərliyi vəziyyəti polisə bildirdikdən az sonra Vladimir Nikolayev öz evində həbs edilib. Tutulub həbsxanaya göndərilən Nikolayev Novocheboksarsk şəhərini ayağa qaldırmışdı. Tezliklə insanlar onu "Adamyeyən Vladimir" adlandırmağa başladılar. Şəhərdə dərin bir qorxu var idi. Heç kim ət yeyə bilmirdi və hakimiyyət xalqı sakitləşdirməyə çalışırdı ki, Nikolayev ən ağır şəkildə cəzalandırılacaq. Nəhayət, gözlənilən baş verdi və Nikolayevə ölüm hökmü verildi. Lakin tezliklə bu qərarda məcburi dəyişiklik edilib. Çünki 1999-cu ildə Rusiyada ölüm hökmü ləğv edilmişdi. Buna görə də Nikolayevin cəzası ömürlük həbslə əvəz edilib.
2001-ci ildə, 1999-cu ildə ömürlük həbs cəzasından iki il sonra Nikolayev ölkənin ən məşhur həbsxanalarından birinə, Qazaxıstanla sərhəddə yerləşən Qara Delfin həbsxanasına köçürülüb. Hazırda 63 yaşı olan "Vladimir adamyeyən" 2001-ci ildən bu həbsxanadadır. Qaydalara görə, düz 21 ildir ki, həbsxana əməkdaşlarının hər sözünə "Bəli cənab" cavabını verən Nikolayevə ancaq çörək və şorba içmək icazəsi verilir. Nikolayev 21 ilini tənha təcrid olunmuş kameralardan birində keçirib. O, oyaq ikən onların ikiqat çarpayısında oturmağa icazə verilmir. Haqqında sənədli film çəkən prodüserlərlə vidalaşır: "Mən o adamı öldürəndə onun ətini yemək fikri əvvəlcə beynimdə deyildi. Onun cəsədini parçalayarkən və ətini içimdə saxlayan zaman gəldi. Bu, keçici bir fikir idi və o an mənə səhv görünmədi".
Hazırladı: Eltac Zülfüqaroğlu/Turkustan.az
