Merhamet âbidesi sevgili eşime!"
Tomurcuk duygularda yorgun zaman erirken,
Sürünür gül yüzlüsü meleğinin sesine.
Bir gönül muştusudur sürünerek gelirken,
Verir ömrünü anne biricik busesine.
Geceler annelerin sütünde tiken olur,
Bölse de ağlaması tatlı uykularını.
Bakışında huzurun çiçeklerini bulur,
Alır avuçlarından beklediği yarını.
Bakışı çilelere altından bir çerçeve,
Yavrusu kucağında sevdaların süsüdür.
Onunla huzur gelir kahrın yorduğu eve,
Çocuklar bin acının dirilten ülküsüdür.
Aşk bu, verir ömrünü o sessiz gülüşüne,
Dilim dilim etseniz sevgi akar kanları.
Böler iç huzurunu çocuğuyla eşine,
Anneler, aşklarının yorgun kahramanları!
